Toen ik de afgelopen weken met mijn website bezig was en schreef over het ontwikkelen van kieskracht, ging ik automatisch met mijn gedachten terug naar de keuzes die ik in mijn leven maakte. En dan vooral de keuzes die ik als moeilijke keuzes ervaren heb.
Ik realiseerde me dat er voor mij twee categorieën ‘moeilijke’ keuzes zijn.
Het niet weten
In de eerste plaats zijn er de keuzes, waarbij ik simpelweg niet weet wat ik moet kiezen. Typisch zijn dit situaties waar er veel keuzemogelijkheden zijn. Neem bijvoorbeeld mijn studiekeuze.
Ik was 17 en had echt géén idee welke richting ik op wilde. Ik wist wel een paar dingen die ik in ieder geval níet wilde, dus ben maar begonnen met wegstrepen. Geen talen, geen rechten, geen bèta studie…
Uiteindelijk kwam ik bij de faculteit Sociale Wetenschappen uit. Ook daar paste ik de wegstreep tactiek toe. Culturele antropologie vond ik te vaag, Sociologie te algemeen, Psychologie was te groot (zoveel eerstejaars dat colleges met video werden opgenomen en in meerdere zalen werden afgespeeld). Zo kwam ik uit bij Pedagogische Wetenschappen.
Het was het niet helemaal, maar wel de beste optie die tot dan toe was langsgekomen. In Utrecht stond er een vlotte hoogleraar met flink veel humor voor de collegezaal en dat zag ik wel zitten. Ik schreef me in. Toch bleef ik twijfelen. En direct vanaf het eerste jaar wist ik dat ik geen Orthopedagoog zou worden.
Het niet willen
Daarnaast zijn er keuzes, waarbij ik dondersgoed weet wat ik moet kiezen en de keuze eigenlijk onvermijdelijk is, maar waarbij ik de consequenties niet kan overzien of niet wil accepteren. Hierbij denk ik direct aan het verbreken van mijn vorige lange relatie.
We waren acht jaar samen, hadden een huis gekocht, net een mooie reis door Argentinië gemaakt. Behalve hier en daar wat wrijving, waren er geen grote problemen of ruzies. Toch kwam er na die reis onverwacht een moment, waarbij ik me in één keer realiseerde dat ik niet écht gelukkig was. En dat lag niet aan iets wat hij fout deed. Het was niet op te lossen met wat feedback of goede gesprekken. Ik had gewoon veel te lang mijn diepere behoeftes genegeerd en me aangepast. En op een aantal fundamentele vlakken waren we geen match.
Het besef kwam als een klap, onverwacht en hard binnen. Dit gebeurde in een week dat hij in het buitenland zat. En gedurende die week werd het voor mij zó helder welke keuze ik te maken had. Toch wilde ik er niet heen. Dat kon ik hem toch niet aandoen? Hoe moest dat met het huis? Waarom kwam ik hier nu, na 8 jaar, pas mee?
Hard Choices, Easy Life. Easy Choices, Hard Life - Jerzy Gregory
Goede keuzes maken om de verkeerde redenen
Wat deze beide typen keuzes moeilijk maken, is dat wat diep van binnen klopt voor mij, wordt vertroebeld door allerlei randzaken. Het is niet helder wat de ‘goede’ keuze is, want mijn gevoel wordt overstemd door afwegingen in mijn hoofd.
Bij mijn studiekeuze waren dat de omvang van de studie, de hoogleraar die toevallig de open dag deed en de medestudenten. Ik heb me achteraf gezien vooral laten leiden door wat veilig voelde. Een studie die ik (makkelijk) aan kon, zodat ik niet kon falen. Een studie die zachtaardige en sociale studenten aantrok, waarbij de kans klein was dat ik afgewezen zou worden.
Bij mijn relatie was het vooral het effect op anderen. Uiteraard mijn toenmalige vriend, naar wie ik me heel schuldig voelde. Maar ook zijn ouders, familie en vrienden. Wat zouden die ervan vinden? En mijn eigen ouders?
Tactisch niet kiezen
Als ik voor een moeilijke keuze sta, dan is mijn initiële reactie altijd om geen keuze te maken. Afwachten, het leven op zijn beloop laten, anderen hun kaarten laten uitspelen en dan zien wat er gebeurt. Een tactische zet om het niet aan te hoeven gaan. En best vaak werkt het.
Maar het heeft ook geleid tot het missen van kansen, het te lang blijven hangen in situaties en uiteindelijk zelfs tot uitval van werk, toen ik in een baan bleef hangen die me teveel energie kostte.
Kieskracht
Uiteindelijk is het allemaal goed gekomen. De studiekeuze heeft tot mooie vriendschappen geleid. En zowel de studie als de daaropvolgende banen hebben me gebracht op de plek waar ik nu sta en waar ik heel gelukkig mee ben. De relatie heb ik uiteindelijk beëindigd en hoewel pijnlijk, was dat een waardevol proces waarin ik echt voor mezelf koos en snel voelde dat het de goede keuze was.
Al met al is door deze ervaringen mijn kieskracht vergroot. En (nog steeds) word ik me met iedere keuze (of uitgestelde keuze) bewuster van de rationele overwegingen die mijn gevoel overstemmen.
Wil jij ook je kieskracht vergroten? Maar dan zonder te wachten op gebeurtenissen die je voor het blok zetten? Kijk eens op www.kieskrachtcoaching.nl