Afgelopen weekend was ik met vriendinnen in Zweden. Een bijzondere groep van negen meiden, die ik nu zo’n zeventien jaar ken. Toen we elkaar leerden kennen woonden we allemaal in Utrecht, hadden we dezelfde ritmes, vergelijkbare dilemma’s en interesses… Inmiddels wonen we verspreid over Nederland en buitenland, hebben we allemaal andere banen, zijn de meesten moeder geworden en zien we elkaar onregelmatig. En toch…zodra we elkaar zien is het weer als vanouds.
Wat maakt nu dat het werkt?
In termen van liefdesrelaties wordt, in de programma’s die ik volg, vaak gesproken over het ideaal van:
“in vrijheid verbonden zijn”
Je bent niet bij elkaar, omdat je ooit hebt afgesproken in relatie te zijn of doordat je getrouwd bent. Je bent bij elkaar, omdat je daar allebei, op ieder moment, bewust voor kiest.
Voor mij werkt dat in vriendschappen precies hetzelfde! Er is verbinding én er is tegelijk volledige vrijheid.
Vriendschap in verbondenheid
De verbinding in de relatie met deze meiden ontstaat voor mij vooral door wat we met elkaar delen in gesprekken. Het initiële “hoe gaat je dagelijkse leven” gaat al snel over in diepgaandere gesprekken. Alles is bespreekbaar. Of het nu gaat om relatiedilemma’s, spannende sollicitaties, opvoedingsvragen, ziekte van ouders, zwanger worden, zorgen of angsten. Er wordt geluisterd, gevraagd en meegeleefd. Bijna ieder samenzijn vloeien er wel een paar tranen, zowel van geluk als van verdriet.
Ennnn er is ook ruimte voor lichtheid, humor en platheid. Afgelopen weekend kwam onder andere over tafel: “kunnen jullie eigenlijk tegelijk poepen en plassen?” en “als er vriendjes komen spelen van jouw kind, veeg je dan ook hun billen af?”. Openheid en eerlijkheid zonder gêne. Ik vind het heerlijk! Het nodigt mij uit om óók zo open te zijn, wat ik niet altijd van nature ben.
Vriendschap in vrijheid
Naast de verbinding is er ook vrijheid. Vrijheid om een andere mening hebben. Vrijheid om je eigen keuzes te maken. En het belangrijkste daarbij: die vrijheid komt zonder verwachtingen en oordelen.
Natuurlijk vinden we het jammer als bijvoorbeeld iemand ervoor kiest om niet mee te gaan op een weekendje of weekje weg. En dat gevoel van 'het jammer vinden' mag er ook zijn. Maar tegelijk beseffen we ons dat eenieder hier een eigen afweging in maakt en dat het niets te maken heeft met de rest van de groep (we worden niet afgewezen).
Waarheid in waarden
Ook al zien onze levens er nu misschien behoorlijk verschillend uit, wat ons bindt én wat de verbinding en vrijheid veroorzaakt is de eerlijkheid, openheid en betrokkenheid die we onderling hebben.
Ik voel me volledig gezien en gewaardeerd voor wie ik als persoon ben. En ik vertrouw erop dat als er echt iets is, dat dat uitgesproken wordt. Het maakt dat ik me heel veilig voel in deze groep.
Natúúúrlijk heb ik ook mijn eigen dingetjes… Kan ik me soms onzeker voelen als we elkaar een tijd niet hebben gezien of houd ik soms eerst iets in voordat ik het uitspreek. Dat ligt meer aan mij dan aan de groep. En altijd komt er een moment dat ik me hierover uit kan spreken en voel ik dan direct weer hoe goed dat doet om met elkaar te delen.
Kun je verbondenheid creëren?
De intense verbondenheid die ik afgelopen weekend weer voelde en het besef hoe bijzonder deze groep is, deed me ook afvragen of je een dergelijke relatie zelf kan creëren? Ontstaat dit door hoe wij allemaal zijn als persoon of zou ik dit ook in andere groepen kunnen initiëren?
Ik geloof dat ik er zelf zeker invloed op kan hebben. Hoewel het in deze groep als vanzelf is ontstaan, geloof ik ook dat verbondenheid kan ontstaan door bijvoorbeeld zelf heel bewust meer open en eerlijk te zijn.
Ben heel benieuwd hoe jij daar naar kijkt. Speel je zelf een actieve rol in het creëren van verbinding of is dat iets wat vanzelf moet ontstaan?
Liefs Anneke