Met drie concrete tips om je boosheid ruimte te geven en ook weer los te laten.
Boosheid wordt doorgaans niet als vrouwelijk gezien. Verdrietig zijn en huilen is veel geaccepteerder, dan eens lekker je stem verheffen.
Toch is je boosheid toelaten zó belangrijk!
Boosheid is, net als iedere andere emotie, niets meer of minder dan een signaal. Het geeft aan dat het tijd is om je eigen ruimte in te nemen, om grenzen te stellen en voor jezelf te kiezen. Om dat te kunnen doen heb je kracht nodig en bij boosheid komt dan ook een enorme bak met kracht vrij.
Gebruiken we die kracht niet en houden we onze boosheid in? Dan zet die energie zich ergens vast in je lijf (meestal onderrug, buik of heupgebied).
In dat geval dus belangrijk om af en toe even grote schoonmaak te houden en alle opgekropte boosheid los te laten.
3 tips om je boosheid los te laten:
Fysiek kun je boosheid loslaten door te boksen, hout te hakken of gewoon thuis in een kussen of op een matras te slaan
Verbaal kun je boosheid loslaten door te schreeuwen, grommen en gillen (in een kussen, als je buren hebt of in je auto)
Je kunt er ook voor kiezen je boosheid woorden te geven en op te schrijven (bijvoorbeeld in een brief, die je dan nog zou kunnen verbranden)
Ik vind het zelf fijn om dit onder begeleiding te doen. Zo heb ik in Amsterdam bij Juel McNeilly de “Get It Out! Healing Anger” cursus gedaan. Erg fijn om naast het loslaten ook met andere vrouwen te kunnen delen.
Helpt je boosheid loslaten ook bij het omgaan met nieuwe situaties waarin boosheid opkomt?
Jazeker!!! Op twee manieren (merk ik zelf):
In de eerste plaats heb je opgeruimd, dus is de nieuwe boosheid direct gerelateerd aan wat er gebeurd (i.p.v. buiten proportioneel groot, omdat er oude boosheid meekomt, wat mij er vaak extra van weerhield om het te uiten).
Daarnaast leer ik door het regelmatig te uiten ook steeds meer mijn boosheid te waarderen als krachtig mechanisme. Ik heb er minder weerstand tegen en laat het dus ook makkelijker naar buiten komen.
Ik ben er ook nog niet hoor, maar merk al wel verschil.
Uiteindelijk gaat het vooral om eerlijk zijn over je grenzen en behoeften. En daar hoef je misschien niet eens je stem voor te verheffen.
Liefs Anneke