Het antwoord is net zo simpel als frustrerend..
Dit is geloof ik één van de meest gestelde vragen in mijn coachpraktijk.
En het frustrerende is…ik kan er eigenlijk geen antwoord op geven. De paradox is namelijk… HOE-vragen komen vanuit ons hoofd. En vanuit ons hoofd gaan we het antwoord niet vinden.
Ik zou het je goed uit kunnen leggen hoor! Dat is het probleem niet. Alleen wat je dan hebt, is in het beste geval een “idee” of “begrip” van hoe die reis eruit zou kunnen zien. Maar daarmee heb je ‘m nog niet gemaakt.
Een beetje zoals ik kan uitleggen hoe je de trein pakt van Amsterdam naar Parijs, maar zolang je veilig in Amsterdam blijft kijken naar het reisplan, kom je nooit in Parijs. Wat het dus vraagt is Amsterdam verlaten. Je hoofd verlaten. Loslaten. En dat is super spannend!
Een interessantere vraag om naar te kijken is…
Wat maakt dat het zo veilig voelt in ons hoofd?
Reptielenbrein
Het deel van ons hoofd wat hier het meest actief is, is ons reptielenbrein ofwel het angstcentrum. Dat is het oudste stukje brein, wat als enige doel heeft: overleven. Het is dus constant aan het speuren naar gevaar en bezig om jou daarvan te behoeden.
Als we dan kijken naar bijvoorbeeld keuzes maken. Waarom voelt het veiliger om vanuit ons hoofd keuzes te maken? Of in ieder geval… keuzes te overwegen (in veel gevallen blijven we namelijk hangen in twijfelen en plannen maken en komen we vanuit ons hoofd helemaal niet tot een keuze).
Ons reptielenbrein is vooral bezig met NIET DE VERKEERDE KEUZE MAKEN. En hoe weet je zeker dat je niet de verkeerde keuze maakt? Dan moet je vooral alles goed afwegen, alle informatie verzamelen, voors en tegens afwegen, nog even afwachten (misschien komt er nog nieuwe informatie die het makkelijker maakt)…
Ons hart is daarentegen super helder. Dit voelt goed of niet. Hier word ik blij van of niet. Alleen is dat 9 van de 10 keer ook onzeker. Het voelt als een sprong in het diepe…
En wacht…zei er daar iemand onzeker? Hoppa het reptielenbrein slaat AAN en komt met alle mogelijke risico’s die zo’n onzekere sprong met zich mee zou kunnen brengen.
Wat als je daar geen geld mee kan verdienen?
Wat als je later spijt krijgt?
Wat als er nog een betere kans voorbij komt?
Allemaal goedbedoelde vragen, gericht op het voorkomen van het maken van de verkeerde keuze.
Maar heel eerlijk… Je kunt NOOIT zeker weten dat je de juiste keuze maakt. En bovendien is het super waardevol om soms eens de verkeerde keuze te maken, want daar leer je heel veel van. En je kunt op ieder moment weer een nieuwe keuze maken toch?!
Dus mijn antwoord op de vraag “Van hoofd naar hart, hoe doe je dat?” Is: Een eerste stap zetten, een sprong(etje) wagen, vertrouwen hebben…
Maar wat als ik dan allemaal onbezonnen keuzes ga maken?
Tja, wat zijn onbezonnen keuzes?
Hebben we het hier over je baan opzeggen en voor jezelf beginnen, omdat je daar een enorme passie voor voelt? Dan zeg ik doen!
En natuurlijk kun je daarbij afwegen of jij die sprong in één keer wilt wagen of dat je het in stapjes doet, maar deze beweging kun je gerust gaan maken.
Of hebben we het hier over al je geld vergokken in het casino? Dan vraag ik me serieus af of dat wel een keuze is die vanuit je hart komt. Het klinkt mij als een keuze om iets te verdoven of jezelf ergens van af te leiden. En daarbij is over het algemeen….jawel…het reptielenbrein weer de drijvende kracht.
Zo onbezonnen is ons hart niet.
De grootste kunst is om de ruis van je hoofd wat in volume omlaag te draaien, zodat je kun luisteren naar wat je hart je te vertellen heeft.
En dát is precies waar mijn kracht ligt en waar ik je als coach in kan ondersteunen!
Liefs Anneke
Commenti