Al zo lang als ik me kan herinneren, heb ik een heel sterk gevoel voor wat ik wel of niet wil, voor wat wel of niet goed voelt. Als kind kon ik daar heel stellig in zijn. Ik heb mijn opa en oma eens tot waanzin gedreven toen ze me met geen mogelijkheid de lift inkregen, omdat mijn kleren niet lekker zaten. Een kleine tirade met stampvoeten was me niet vreemd.
Het zal wel aan mij liggen
Gaandeweg heb ik dat afgeleerd. Toen ik wat ouder werd ben ik me gaan aanpassen en dat gevoel gaan negeren. Want ja…op dat eerste moment als het gevoel heel sterk is, dan ‘weet’ ik nog niet waarom ik iets wel of niet wil. Ik kan het niet uitleggen (naar mezelf noch naar de ander). En is het makkelijker om me aan te passen en mee te gaan in de groep. “Het zal wel aan mij liggen” heb ik heel vaak gedacht.
De primaire buik raadgever
Inmiddels besef ik me dat dat eerste primaire gevoel super belangrijk is. Het geeft bijvoorbeeld aan of een situatie of persoon veilig voelt en of het past bij waar je dieper van binnen behoefte aan hebt.
Iedere keer dat ik het negeerde moest ik er later een prijs voor betalen. Van het niet vervullen van mijn eigen behoefte tot de energie die het kost om naar de verwachtingen van anderen te leven.
“Follow your instincts. That’s where true wisdom manifests itself” — Oprah Winfrey
Inmiddels luister ik er dus weer vaker naar. Al moet ik wel zeggen dat het door het jarenlange negeren soms wat verstopt zit achter mijn overtuigingen. Gelukkig pas ik steeds meer fijne en handige hulpmiddelen en oefeningen toe, die me helpen om weer meer in contact te staan met dit gevoel (zie ook de tips hieronder).
Ook zeg ik nu vaker “ik weet niet waarom, maar het voelt voor mij niet ok, ik kom er later nog even bij je op terug”. Wat bij mij de druk wegneemt om het direct goed uit te kunnen leggen. Direct komt er meer ruimte om het gevoel serieus te nemen. Vaak zit de ander trouwens helemaal niet te wachten op een uitleg en krijg ik vrij laconiek “oh, maar als het voor jou niet klopt, dan doen we het niet” terug.
De verfijnde intuïtie raadgever
Onlangs leerde ik onderscheid maken tussen deze belangrijke buik raadgever en een andere interne raadgever: mijn intuïtie.
Waar het buikgevoel primair en digitaal is: ja of nee, is intuïtie verfijnd en rijk in informatie. Daarnaast is het buikgevoel reactief: naar aanleiding van een situatie, idee of plan voel je in je buik of dat wel of niet klopt voor je. Terwijl je via je intuïtie zomaar ineens ingevingen kunt ontvangen, die los staan van waar jij op dat moment mee bezig bent.
Intuïtief kun je bijvoorbeeld informatie krijgen over een stuk wat je aan het schrijven bent, een plek waar je naartoe mag, een persoon waar je contact mee op mag nemen, iets wat je te doen staat… Zoals de Penan (in mijn blog Intuïtie in de jungle) die intuïtief aanvoelen wanneer het fruit in de jungle rijp is en waar dat rijpe fruit zich bevindt.
“I believe in intuitions and inspirations… I sometimes feel that I am right. I do not know that I am.” — Albert Einstein
Het mooie is… Als ik mijn intuïtie volg, dan valt er vaak ineens van alles op zijn plek. Met de keuze die ik maak, komen er opeens ook mooie kansen. Zoals toen ik onlangs binnen mijn coachingspraktijk de keuze voor een specifieke doelgroep maakte en diezelfde dag nog opgebeld werd voor een intake door iemand die precies hierin valt (zonder dat ik nog maar iets gepubliceerd heb).
Je hoofd als raadgever
Als je vaak vertrouwd op je analytisch vermogen en graag zaken overdenkt, dan zul je je misschien afvragen…maar mijn hoofd is toch ook een goede interne raadgever?
Ons hoofd (en dan heb ik het over de linker hersenhelft) is vooral heel goed in zaken bekijken, interpreteren en toetsen aan wat we al weten. Daarmee kunnen we dus bedenken wat goed voor ons zou zijn, volgens wat we wetenover ‘wat hoort’ of ‘wat werkt’. Dat zegt echter niets over waar wij op dat moment behoefte aan hebben of naar verlangen.
Luisteren naar je hoofd als raadgever heeft dus als risico dat je doet wat goed lijkt en dat dit niet matcht bij wat goed voelt. Daarmee negeer je dan alsnog je eigen behoeften en kun je heel veel energie verspillen aan het leven naar de verwachtingen van anderen (of van jezelf).
3 tips (maar stiekem 9) om je buikgevoel en je intuïtie te versterken
Ok…. Dus hoe kun je het contact met deze twee interne raadgevers dan versterken? Zie hieronder de tips die voor mij persoonlijk het beste werken.
Ik hoor heel graag terug of je iets hebt uitgeprobeerd en hoe het voor je werkt. Of als je misschien nog andere tips hebt, die mij (en anderen) weer verder kunnen helpen:-)
1. Stilte en rust
Het begint allemaal bij voldoende ruimte nemen voor stilte en rust. Om ruimte te maken om de signalen van je raadgevers te ontvangen. Wat voor mij hierin werkt:
Meditatie: iedere avond voor ik ga slapen doe ik een begeleide meditatie van 20 minuten (bijvoorbeeld via Headspace)
In stilte buiten wandelen: iedere ochtend ga ik voor ik mijn dag begint 15 minuten naar buiten in stilte, ik begin mijn dag daardoor veel rustiger en ontspannener.
Tussendoor momentjes: ook een moment op de fiets, in de auto of zelfs op de wc kan zich lenen om even stil te zijn en je aandacht naar binnen te richten.
2. Contact met je lichaam
Het tweede wat voor mij werkt is om heel bewust contact te maken met mijn lichaam. Lange tijd heb ik niet mijn voeten kunnen voelen. Je kunt dat testen door je ogen dicht te doen (en dus niet naar je voeten te kijken) en zonder dat je je voeten beweegt te kijken of je kunt voelen hoe ze de grond of de binnenkant van je schoenen aanraken. Lukt dat? Dan ben je waarschijnlijk al goed gegrond. Lukt dat niet, dan kunnen de volgende tips je helpen:
Op blote voeten lopen: als ik ’s morgens naar buiten ga, doe ik dat het liefst op blote voeten. Door de kou van de grond, het geprik van takjes en steentjes en het contact met de aarde wordt mijn aandacht naar mijn voeten gezogen.
Koud afdouchen: dat heeft niet alleen een positieve invloed op je afweersysteem en zenuwstelsel (volgens de Iceman), het trekt ook in één keer je aandacht uit je hoofd naar je lichaam (hoe meer je in je hoofd zit, hoe kouder het voelt is trouwens mijn beleving).
Bodyscan: een vorm van meditatie is de bodyscan, daarbij ga je heel bewust met je aandacht een voor een al je lichaamsdelen af. Een goede oefening om je niet te laten afleiden door gedachtes en to-do-lijstjes, maar steeds weer opnieuw je aandacht terug te brengen naar je lichaam (ook via Headspace of zoek een begeleide variant op Youtube).
3. De rechterhersenhelft stimuleren
Tot slot schijnt het stimuleren van je rechterhersenhelft te ondersteunen bij het contact maken met je lichaam en het openstaan voor signalen van je interne raadgevers. Deze invalshoek is nieuw voor mij. De volgende tips ben ik op dit moment zelf aan het uitproberen:
Draw your day: één manier is om creatief bezig te zijn. Mij spreekt tekenen het meeste aan, dus ik heb een klein schetsboekje en wat schetspotloden aangeschaft, met de intentie om iedere dag een kleine tekening van mijn dag te maken (super leuk ook als alternatief dagboekje!). Vandaag is het materiaal binnen gekomen en mijn handen jeuken om te beginnen:-)
Scribble: ben je niet zo’n tekenaar, boetseerder of schilderliefhebber? Je kunt ook simpelweg een beetje krabbelen, random figuurtjes tekenen of bijvoorbeeld je naam eens ondersteboven en van voren naar achteren op te schrijven.
Op kleur sorteren onlangs heb ik alle apps op mijn telefoon op kleur gesorteerd. Niet alleen ziet het er mooi uit, maar het nodigt ook uit om met mijn rechterhersenhelft te kijken waar een app staat, in plaats van te beredeneren in welke categorie hij zou moeten thuishoren.