In mijn warme bed, diep onder de dikke donzen deken weggedoken. Geen vezel in mijn lijf die eraan denkt om de deken open te slaan, mijn voeten op de koude vloer neer te zetten en op te staan. Ik draai me nog een keertje om.
Heerlijk, veilig en comfortabel. Precies zoals het voelt in mijn comfortzone. Ik weet waar ik aan toe ben en wat er van me verwacht wordt. En toch…ergens kriebelt het. Is dit dan alles? Diep van binnen verlang ik naar meer.
Waarom voel ik zo’n weerstand om uit de comfort zone te stappen?
Ik heb al tig keren ervaren dat het, hoe eng het in het begin ook is, uiteindelijk zoveel voldoening geeft om iets nieuws te proberen. En toch is het iedere keer weer een strijd. En met wie of wat strijd ik dan eigenlijk?
Laat ik hem Rango noemen…mijn reptielenbrein. De oeroude kracht in ieder van ons, die alleen gefocust is op overleven en het signaleren van gevaar. Het is de bron van onze angsten en wil alles vooral graag houden zoals het is. Verandering brengt immers risico met zich mee. Het vraagt dat ik de controle loslaat en ja…wie weet wat er dan allemaal gebeurt.
Rango is er niet voor niets. Als er een grote hongerige beer om de hoek komt of een giftige slang mijn broekspijp in kruipt, dan is het erg handig dat ik niet in de analysemodus ga om te bedenken wat ik zou kunnen doen, maar direct vlucht, vecht of bevries.
Alleen moet ik de eerste beer of giftige slang nog tegenkomen. En vluchten, vechten of bevriezen is zelden nodig. Rango schiet dus meestal voor niets in paniek.
Hoe zorg je dat Rango je niet gevangen houdt?
Ik heb maar besloten om vriendjes met hem te worden. Mij helpt het meestal om hem niet te negeren, maar juist aandacht te geven. Als Rango in opstand komt (als ik weer eens weerstand voel om mijn comfortzone uit te komen), lukt het me steeds vaker om mezelf af te vragen “waar ben ik eigenlijk bang voor?”.
In 99% van de keren is het een irreële angst. Dan ben ik bang om te falen of om afgewezen te worden, terwijl daar eigenlijk geen enkele aanwijzing voor is. En trouwens…waarschijnlijk zou het alleen maar heel leerzaam en verfrissend zijn om eens echt te falen of afgewezen te worden. Ik heb het nog nooit laten gebeuren…
“You have two choices. To control your mind or to let your mind control you” – Paulo Coelho
Comments